Nederland gaf 400 miljard euro uit aan migranten tussen 1995 en 2019, volgens nieuwe studie

Een nieuwe studie van de Universiteit van Amsterdam onthult de enorme kosten van massa-immigratie naar Nederland over een periode van bijna 25 jaar. Het 278 pagina’s tellende rapport voegt toe aan de groeiende lijst van bewijzen die beweringen weerleggen dat migranten bijdragen aan de nationale begrotingen in het Westen, banen creëren en wankele pensioenstelsels overeind houden, schrijft John Cody.

De baanbrekende studie, getiteld “Grenzeloze verzorgingsstaat. De gevolgen van immigratie voor de overheidsfinanciën” laat zien dat de nettokosten van immigratie voor de Nederlandse overheidssector over de periode 1995-2019 een verbazingwekkende €400 miljard bedroegen, gemiddeld €17 miljard per jaar, met een piek van €32 miljard in 2016 als gevolg van de “vluchtelingencrisis” van 2015.

Om deze cijfers in perspectief te plaatsen: de Nederlandse overheid gaf in 2016 ongeveer €30 miljard uit aan onderwijs, €2 miljard minder dan ze in hetzelfde jaar aan migranten uitgaf.

De vier ervaren onderzoekers van de prestigieuze afdeling School of Economics van de Universiteit van Amsterdam schrijven dat ze “toegang hadden tot unieke, geanonimiseerde microgegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek over alle inwoners van het land. Bij het schatten van de fiscale impact van immigratie werd de netto levenslange bijdrage van immigranten aan de schatkist geschat met behulp van de methode van generatieboekhouding.”

De auteurs, die zich baseren op een overvloed aan gegevens, waarschuwen ook dat ofwel de immigratie zal moeten worden beperkt, ofwel het Nederlandse welvaartsstelsel te maken zal krijgen met drastische bezuinigingen:

De overheidsuitgaven aan immigranten liggen nu boven het gemiddelde voor zaken als

onderwijs, sociale zekerheid en uitkeringen en bijstand. Aan de andere kant betalen

immigranten gemiddeld minder belastingen en sociale premies.

Bij elkaar opgeteld blijken de nettokosten van immigratie aanzienlijk te zijn: alleen al

voor immigranten die in de periode 1995-2019 zijn binnengekomen, bedragen deze

€400 miljard, een bedrag in de orde van grootte van de totale Nederlandse

aardgasbaten vanaf de jaren zestig. Deze kosten zijn vooral het gevolg van herverdeling

via de verzorgingsstaat. Het voortzetten van immigratie met de huidige omvang en

kostenstructuur zal de overheidsfinanciën steeds meer onder druk zetten. Inperking van

de verzorgingsstaat en/of immigratie zal dan onvermijdelijk zijn.

Gezien de bevinding van het rapport kan worden gesteld dat de volledige nationale inkomsten van Nederland uit fracking en andere aardgaswinningsmaatregelen in de loop van ongeveer 60 jaar volledig zijn besteed aan het voeden, huisvesten, onderwijzen en medisch behandelen van migranten en hun kinderen in het land.

In de studie wordt ook opgemerkt dat de Nederlandse bevolking hoger is geëxplodeerd door het snelle tempo van immigratie, waardoor het een van de dichtstbevolkte landen ter wereld is geworden. Deze bevolkingsdichtheid heeft een enorme druk gelegd op huisvesting, scholen, ziekenhuizen en infrastructuur, wat op zijn beurt de Nederlandse begroting en het genereuze socialezekerheidsstelsel onder druk heeft gezet.

Van de 17 miljoen Nederlandse inwoners aan het einde van 2019 was 13 procent in het buitenland geboren (eerste generatie) en 11 procent waren kinderen van immigranten (tweede generatie), wat in totaal neerkomt op 24 procent van de Nederlandse bevolking.

Het onderzoek toont aan dat de staatsuitgaven per hoofd van de bevolking voor immigranten aanzienlijk hoger zijn dan die van autochtone Nederlanders voor sociale zekerheid, uitkeringen en onderwijs.

De studie toont in verschillende grafieken de gemiddelde bijdragen – zowel positief als negatief – van autochtone Nederlanders versus niet-westerse immigranten.

In het onderzoek, dat een eigen Engelstalige site heeft, wordt ook een onderscheid gemaakt tussen eerste generatie westerse migranten en eerste generatie niet-westerse migranten. De grafieken laten zien dat migranten uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika nooit een positieve bijdrage leveren ten opzichte van wat de staat aan hen uitgeeft, terwijl andere niet-westerse migranten, zoals Aziaten, een lichte nettobijdrage leveren. Maar zelfs westerse migranten blijven in hun bijdragen achter bij autochtone Nederlanders.

De grafieken laten zien dat migranten uit landen als Turkije en Marokko een bijzonder hoge negatieve bijdrage hebben. In de loop van het leven van de gemiddelde Marokkaan zullen zij de Nederlanders €260.000 per persoon kosten.

Het Nederlandse Ministerie van Financiën heeft in een apart rapport ook onthuld dat immigranten minder belasting betalen en minder sociale premies afdragen, waardoor hun netto fiscale bijdrage lager uitvalt.

Vergelijkbare resultaten zijn waargenomen in verschillende landen, waaronder Frankrijk en Duitsland. De Duitse regering zegt bijvoorbeeld dat ze alleen al in 2023 €36 miljard zal uitgeven aan migranten. Te midden van een begrotingscrisis bezuinigt de regering op allerlei diensten en weigert ze een pensioenbonus uit te keren aan de autochtone bevolking van het land. Ondertussen schatten onderzoekers in Frankrijk dat migranten de Franse staat €25 miljard per jaar kosten.

Ondanks de realiteit van deze cijfers promoten Westerse liberale regeringen op onverklaarbare wijze het idee dat migranten de oplossing zijn voor de groeiende financiële en pensioencrises in Europa. De links-liberale regering van Duitsland, bijvoorbeeld, wil de immigratiewetten liberaliseren, de naturalisatie versnellen en tot 1,5 miljoen migranten per jaar naar het land halen. Kanselier Olaf Scholz beweert dat dit nodig is om het noodlijdende Duitse pensioenstelsel te ondersteunen en het gebrek aan gekwalificeerde arbeidskrachten aan te vullen.